‘Hoe gaat het? Red je het een beetje?’ Ik heb een cliënt aan de telefoon. Normaal komt hij twee keer per week trainen in de praktijk. Hij krijgt van ons niet alleen advies op het gebied van bewegen, maar we begeleiden hem ook op andere vlakken die te maken hebben met zijn gezondheid. Als fysiotherapeut horen en zien we zoveel meer dan alleen de uitdagingen met bewegen en mobiliteit. Vaak vragen we dan onze collega’s van andere disciplines om hulp. Dat is bij deze meneer iets lastiger; vertrouwen is een uitdaging voor hem.
Mijn vak als fysiotherapeut heeft in de afgelopen weken een andere invulling gekregen. Samen met mijn collega’s zoek ik naar oplossingen om onze cliënten zo veel als mogelijk op afstand te begeleiden. En samen met hen pak ik alle taken op die er liggen. Dat betekent heel vaak ander werk dan we gewend zijn.
Zo ook voor de meneer die ik aan de telefoon heb. Mijn collega en ik begeleiden hem samen en we maken ons zorgen om hem. Als ik hem spreek, blijkt dat ook terecht. Hij komt zijn huis niet meer uit omdat hij een kwetsbare gezondheid heeft en hij de overtuiging heeft dat de buitenlucht nu een gevaar is. Hij wil niet nog zieker worden.
Alle hulp van buitenaf heeft hij afgezegd. Als je dagelijks hulp krijgt, is dat een hele overgang. Ook kan hij nauwelijks aan boodschappen komen. Hij laat deze altijd bezorgen, maar de bezorgdiensten zijn te druk. Ik luister naar hem en zeg dat ik hem de volgende dag terugbel met een plan.
Samen met mijn collega bekijk ik wat we kunnen doen naast de begeleiding die we al bieden. We verzamelen recepten, stellen een weekmenu samen en maken een boodschappenlijst. Het plan is klaar en ik neem contact met hem op om alles te bespreken. Ik kies voor beeldbellen, omdat ik even wil zien hoe hij er aan toe is. Hij vindt het ontzettend fijn om mijn collega en mij te zien en we maken grapjes over het feit dat we tijdelijk zijn leven van hem over gaan nemen. Hij geeft toestemming om ons plan uit te voeren en we krijgen het zelfs voor elkaar dat hij, na bijna twee weken de deur, open doet om de door ons bezorgde boodschappen van de mat te pakken.