‘Zingen, Lian!’ Dat is wat mijn moeder altijd zei als iets me dwars zat en ik de woorden niet kon vinden om me uit te drukken. Voor iedere emotie is er wel een melodie, met of zonder woorden. Tot op de dag van vandaag maak ik er gebruik van.
Hij is dirigent en organist geweest. Nu lijdt hij aan een aandoening waarvan de oorzaak tot nog toe niet duidelijk is. Feit is dat hij last heeft van spasmen, vooral in zijn handen en op zijn stembanden. Het spreken gaat lastig, maar humor maakt dat het gesprek prima verloopt en ik heb een ontzettend leuk gesprek met deze meneer.
In de loop van het gesprek vraagt hij aan mij of ik op de hoogte ben van de drie belangrijkste ingrediënten voor geluk en een goed huwelijk. Ik zeg dat ik dat graag van hem hoor!
1. Het gras bij de buren is echt niet groener.
2. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
3. Iedere dag knuffelen.
Zijn vrouw en hij zijn binnenkort 65 jaar gelukkig getrouwd. Dat alleen al lijkt mij voldoende reden om de tips ter harte te nemen.
Hij geeft aan dat hij nog steeds graag zingt, omdat dit zorgt voor ontspanning en dit de spasmen doet afnemen. Zijn vrouw geeft aan dat het nog steeds erg mooi klinkt. Zij zingt dan een tweede stem. Meneer schiet in de lach. Hij geeft aan dat zijn vrouw ontzettend doof is en dat als zij samen zingen, er best wel eens een ‘dissonant’ tussen kan zitten. Dat kan de pret niet drukken, hij vertelt uitvoerig hoe verliefd hij nog is op zijn vrouw.
We ronden het gesprek uiteindelijk af en maken een afspraak om te starten met de therapie. We gaan daarbij zeker ook zingen!