Ergens een jaar of 45 geleden valt er een kaart in de brievenbus. Net daarvoor is mijn moeder aan het stofzuigen en klinkt de muzikale fruitmand op de radio. Niet eens op de achtergrond maar boven het geluid van de stofzuiger uit. De kaart is een uitnodiging voor de kleuterschool, ik ben van harte welkom in het nieuwe schooljaar. Ik kan me herinneren dat ik het hartstikke spannend vond maar ook dat ik er zin in had. Fantastische jaren bij juffrouw Gijzel en natuurlijk een schoolfoto.
Vele schoolfoto’s volgden maar deze koester ik. Naast dat ik als een kind zo blij was met de jurk op de foto: Als het wat kouder was kon er een blouse onder en als het warm was ‘met zonder mouwen’ (Gewoon een slimme zet van m’n moeder). Is het ook de enige schoolfoto waar mijn pony én m’n gebit in takt zijn.
De jaren daarna volgde er dubieuze, asymmetrische of te korte pony’s . Gevalletjes ‘nog even bijknippen voor de foto’. En die tanden heb ik gewisseld tot ver op de middelbare school. Terug naar de foto, ik zie mezelf en mogelijk is het buitenkantje wat veranderd, de blik is hetzelfde en voelt nog steeds hetzelfde. Dit ben ik!